Archeologen hebben definitief het bestaan bevestigd van een kolossale putcirkel rond Stonehenge, die meer dan 4000 jaar geleden door neolithische mensen werd gebouwd. De ontdekking, die aanvankelijk in 2020 werd voorgesteld, werd met scepsis ontvangen, maar recente analyse met behulp van een combinatie van geavanceerde wetenschappelijke technieken heeft het bewijsmateriaal versterkt: dit waren geen natuurlijke formaties, maar een opzettelijk ontworpen structuur.
Een ondergronds landschap
De Durrington-putcirkel heeft een diameter van meer dan anderhalve kilometer en omvat in het midden de locaties Durrington Walls en Woodhenge. De putten zelf zijn immens, sommige reiken tot 10 meter breed en 5 meter diep – een prestatie die aanzienlijke plannings- en technische expertise vereist. De omvang van het project suggereert een geavanceerd begrip van metingen en ruimtelijke organisatie; de structuur is te groot om te zijn gemaakt zonder een methode voor het volgen van de positie.
Ongekende analyse
Onderzoekers onder leiding van professor Vincent Gaffney van de Universiteit van Bradford gebruikten een veelzijdige aanpak om de menselijke oorsprong van de putten te valideren. Dit omvatte elektrische weerstandstomografie om de diepte in kaart te brengen, radar en magnetometrie voor vormanalyse, en, cruciaal, de extractie van sedimentkernen. Met behulp van optisch gestimuleerde luminescentiedatering bepaalden ze direct de ouderdom van de bodem, terwijl sedDNA-analyse patronen in dieren- en plantenresten aan het licht bracht die van nature niet konden voorkomen.
“De uitzonderlijke omvang van de putten vereiste een nieuwe strategie om ze te verkennen zonder de noodzaak van een grote en zeer dure opgraving,” legde Gaffney uit.
Het doel blijft een mysterie
Het exacte doel van de Durrington-putcirkel blijft onbekend, maar de schaal en precisie van de constructie suggereren dat het een aanzienlijke onderneming was. Gaffney speculeert dat de structuur mogelijk verband houdt met neolithische opvattingen over de onderwereld, waardoor het landschap wordt getransformeerd in een kosmologisch statement.
Deze ontdekking verandert fundamenteel ons begrip van de Neolithische periode in Groot-Brittannië. De Durrington-pitcirkel vertegenwoordigt een monumentale prestatie van prehistorische techniek, die Stonehenge rivaliseert in zijn ambitie en complexiteit. Het monument onderstreept dat de bouwers van Stonehenge niet alleen waren; ze maakten deel uit van een breder, meer onderling verbonden cultureel landschap.
