Archeolodzy w końcu potwierdzili istnienie kolosalnego kręgu dołów otaczających Stonehenge, zbudowanego przez ludzi neolitu ponad 4000 lat temu. Odkrycie, zaproponowane po raz pierwszy w 2020 r., wzbudziło sceptycyzm, ale niedawna analiza oparta na połączeniu zaawansowanych metod naukowych wzmocniła dowody: nie były to naturalne formacje, ale celowo zaprojektowana konstrukcja.
Podziemny krajobraz
Durrington Circle of Pits rozciąga się na ponad milę średnicy i obejmuje osady Durrington Walls i Woodhenge w jego centrum. Same doły są ogromne, niektóre osiągają 10 metrów szerokości i 5 metrów głębokości, co wymagało znacznej wiedzy w zakresie planowania i inżynierii. Skala projektu świadczy o głębokim zrozumieniu pomiaru i organizacji przestrzennej; struktura jest zbyt duża, aby można ją było utworzyć bez metody śledzenia lokalizacji.
Bezprecedensowa analiza
Naukowcy pod kierunkiem profesora Vincenta Gaffneya z Uniwersytetu w Bradford zastosowali wielostronne podejście, aby potwierdzić sztuczne pochodzenie dołów. Obejmowały one techniki tomografii elektrycznej do mapowania głębokości, radar i magnetometrię do analizy kształtu oraz, co najważniejsze, pobieranie próbek rdzenia gleby. Wykorzystując datowanie luminescencyjne stymulowane optycznie, bezpośrednio określili wiek gleby, a analiza sedDNA ujawniła wzorce w szczątkach zwierzęcych i roślinnych, które nie mogły powstać w sposób naturalny.
„Wyjątkowa wielkość wyrobisk wymagała nowej strategii ich eksploracji bez podejmowania dużych i bardzo kosztownych wykopalisk” – wyjaśnił Gaffney.
Cel pozostaje tajemnicą
Dokładne przeznaczenie Durrington Circle of Pits pozostaje nieznane, ale skala i precyzja jego konstrukcji sugerują, że było to znaczące przedsięwzięcie. Gaffney sugeruje, że budowlę można powiązać z neolitycznymi wierzeniami w podziemny świat, zmieniając krajobraz w kosmologiczny wyraz.
Odkrycie to zasadniczo zmienia nasze rozumienie okresu neolitu w Wielkiej Brytanii. Durrington Circle of Pits to monumentalne osiągnięcie inżynierii prehistorycznej, rywalizujące ze Stonehenge pod względem ambicji i złożoności. Pomnik ten podkreśla, że budowniczowie Stonehenge nie byli sami; były częścią szerszego, wzajemnie powiązanego krajobrazu kulturowego.
