Nowe badanie bada dziwną siłę oddziaływania żartów taty i ujawnia, że ci, którzy wyznają tradycyjne kultury – w tym miłośnicy zwierząt domowych, a nawet osoby religijne – częściej uznają je za zabawne. W badaniu przeprowadzonym przez psychologów Paula Silvię i Meriel Burnett przeanalizowano ponad 32 000 dowcipów z subreddita r/dadjokes i odkryto zaskakujący związek między postrzeganiem humoru a zgodnością kulturową.
Dane za jękiem
Naukowcy odkryli, że ludzie, którzy określają siebie jako „konserwatywni kulturowo” (to znaczy bardziej wykształceni lub religijni), reagują bardziej pozytywnie na te często niezręczne kalambury. Co ciekawsze, badanie wykazało silną korelację między posiadaniem zwierzęcia a radością z dowcipów taty: miłośnicy kotów, miłośnicy psów i ci, którzy kochają jedno i drugie, uznali je za zabawniejsze niż ci, którzy w ogóle nie interesowali się zwierzętami. Jak ironicznie zauważyli badacze: „Zastanawiam się, co śmieszą ludzi, którzy nie lubią kociąt i szczeniąt”.
Poza puentą
Nie chodzi tylko o przyjemność; opowiada o tym, jak humor wzmacnia więzi społeczne. Żarty taty, pomimo swojej reputacji, służą do testowania i potwierdzania wspólnych założeń kulturowych bez podejmowania ryzyka. Badania sugerują, że przewidywalność i prostota tych dowcipów jest atrakcyjna dla tych, którzy cenią tradycję i zażyłość. Badanie potwierdziło również szeroko rozpowszechnione podejrzenie: sami ojcowie uważają, że żarty taty są zabawniejsze od innych, co autorzy uznali za „pocieszające” w czasach naznaczonych sceptycyzmem ekspertów.
Duży obraz
Trwałość dowcipów taty wskazuje na głębszy trend: ludzką potrzebę ogólnego, łatwo przyswajalnego humoru. W świecie coraz bardziej podzielonym podziałami politycznymi i szybko zmieniającymi się normami społecznymi te żarty oferują nostalgiczne, jednoczące doświadczenie. Przypominają, że nawet w chaosie niektóre rzeczy pozostają przewidywalnie głupie. Wyniki badania nie dotyczą tylko humoru; stanowią migawkę zgodności kulturowej i trwałego uroku prostoty.
