Nowe badania genetyczne potwierdzają, że pierwsi ludzie dotarli do Australii i otaczających ją mas lądowych około 60 000 lat temu nie w ramach pojedynczej migracji, ale dwoma odrębnymi szlakami. Odkrycie rozwiązuje wieloletnią debatę wśród archeologów dotyczącą czasu i trasy wczesnego osadnictwa w regionie.
Kontrowersyjna historia osadnictwa w Australii
Kwestia, kiedy ludzie po raz pierwszy osiedlili się w Australii, jest przedmiotem dyskusji od dziesięcioleci. Poprzednie badania genetyczne wskazywały, że daty przybycia wahały się od 45 000 do 65 000 lat temu. Nowe dane, oparte na analizie prawie 2500 próbek mitochondrialnego DNA od rdzennych mieszkańców Australii, Nowej Gwinei, Oceanii i Azji Południowo-Wschodniej, wzmacniają dowody na wcześniejszą datę osadnictwa, jednocześnie ujawniając złożoność migracji.
Sahul: starożytny superkontynent
Aby zrozumieć migracje, należy wiedzieć, że Australia, Tasmania i Nowa Gwinea były kiedyś połączone w jeden ląd znany jako Sahul w epoce plejstocenu. Ten superkontynent został oddzielony od Azji kontynentalnej przez podnoszący się poziom mórz około 9 000 lat temu. Nowe badania rzucają światło na to, jak ludzie przekraczali ten obszar jeszcze wcześniej, gdy poziom mórz był niższy.
Dwa szlaki migracji: północny i południowy
W badaniu prowadzonym przez archeologa Martina Richardsa prześledzono powiązania genetyczne między populacjami współczesnymi i starożytnymi, korzystając z danych archeologicznych i klimatycznych. Wyniki wskazują dwie odrębne trasy prowadzące ze starożytnego lądu Sunda (współczesna Azja Południowo-Wschodnia) do Sahul.
- Trasa południowa: Migranci podróżowali przez Malezję, Jawę i Timor, lądując w Sahul, na zachód od Darwin. Około 64% pierwszej fali pochodzi od tych wczesnych pionierów.
- Trasa Północna: Odrębna grupa podążała wzdłuż łańcucha wysp od Filipin i Sulawesi do Papui Nowej Gwinei, docierając ostatecznie do Sahul przez północny Queensland. Około 36% pierwszej fali jest związanych z tym szlakiem migracji.
Dziedzictwo genetyczne i dalsze badania
Naukowcy szacują, że choć szlak północny znacząco przyczynił się do składu genetycznego wczesnych populacji Sahul, dominował szlak południowy, zwłaszcza w Australii, gdzie dwie trzecie linii wywodzi się z tego szlaku. Niektórzy z pierwszych migrantów z północy również udali się dalej do Archipelagu Bismarcka i Wysp Salomona wkrótce po wylądowaniu w Sahul.
Badanie podkreśla również krytyczną lukę w aktualnej wiedzy: brak starożytnego DNA z południowej Azji i Sahulu. Te brakujące dane mogą zapewnić dokładniejszy harmonogram tych zdarzeń genetycznych i pogłębić naszą wiedzę na temat najwcześniejszych migracji ludzi w regionie.
Podsumowując, badanie to dostarcza mocnych dowodów genetycznych na bardziej złożoną i wcześniejszą historię zaludnienia Australii, niż wcześniej sądzono. Podwójne szlaki migracji podważają wcześniejsze założenia i podkreślają niezwykłą zdolność wczesnych ludzi do adaptacji, pokonywania ogromnych odległości i zaludniania nowych lądów.
