Onderzoekers hebben de oorsprong van het zoenen minstens 21 miljoen jaar teruggevonden, wat suggereert dat dit gedrag dateert van vóór de moderne mens en zich tot diep in ons evolutionaire verleden uitstrekt. De studie, gepubliceerd in Evolution and Human Behavior, onthult dat kussen niet zomaar door mensen is uitgevonden, maar waarschijnlijk is geëvolueerd uit gedrag dat aanwezig was bij onze verre voorouders en zelfs bij andere diersoorten.
De wetenschap van een knuffel
Om de oorsprong van kussen te begrijpen, moesten wetenschappers het objectief definiëren. De studie definieerde een “kus” als niet-agressief, gericht oraal-oraal contact met beweging van de lip of het mondgedeelte en zonder voedseloverdracht. Dankzij deze precieze definitie konden onderzoekers het gedrag van verschillende soorten vergelijken en zoenachtige interacties identificeren bij een verrassende reeks dieren, waaronder wolven, prairiehonden, ijsberen en albatrossen.
Het onderzoek suggereert dat kussen ongeveer 21,5 miljoen jaar geleden bij de grote apen ontstond en waarschijnlijk werd beoefend door de gemeenschappelijke voorouder van mensen en andere mensapen. Deze bevinding impliceert dat kussen geen uniek menselijk gedrag is, maar eerder een diepgewortelde evolutionaire eigenschap.
Bewijs van onze familieleden
De studie breidt deze geschiedenis ook uit naar onze naaste uitgestorven verwanten: de Neanderthalers. Er zijn aanwijzingen dat Neanderthalers ook kusten, gebaseerd op gedeelde orale microben die worden aangetroffen in het moderne menselijke en Neanderthaler-DNA. Dit suggereert dat speekseluitwisseling tussen de twee soorten gedurende honderdduizenden jaren plaatsvond, wat impliceert dat kussen een gangbare praktijk was.
Waarom kussen we?
Terwijl het onderzoek aantoonde wanneer kussen zich ontwikkelde, blijft het waarom open voor discussie. Onderzoekers stellen dat kussen mogelijk is voortgekomen uit het verzorgingsgedrag van onze aap-voorouders, of als een manier om de gezondheid en compatibiliteit van potentiële partners te beoordelen. Verder onderzoek is nodig om de exacte functie van dit gedrag te begrijpen.
Een breder begrip
Dr. Matilda Brindle, hoofdonderzoeker van de Universiteit van Oxford, benadrukt het belang van het bestuderen van kussen buiten de romantische connotaties ervan. Als we begrijpen dat dit gedrag wordt gedeeld met niet-menselijke familieleden, kan dit waardevolle inzichten opleveren in onze evolutionaire geschiedenis. De studie betwist het idee dat zoenen eenvoudigweg een cultureel fenomeen is, maar onthult het als een diepgewortelde biologische eigenschap.
Het lijkt erop dat kussen veel meer is dan alleen een menselijke gewoonte. Het is een erfenis van 21 miljoen jaar oud, die ons verbindt met onze voorouders en het bredere dierenrijk
